Vriend of vijand? ; We hebben de doden nooit kunnen begraven

'In een roes geef ik het schepje aan de volgende door. Het blijkt mijn vader. Hij buigt zich voorover, duwt het schepje in het zand, gooit het op de kist. Dan draait hij zich verwezen om en schuifelt naar de uitgang. Ik maak me uit de kring van kinderen los, ren naar hem toe en sla een arm om zijn schouder. Hij kijkt me met een betraand gezicht aan en stamelt: "Nu pas voel ik wat het is iemand van de familie te begraven."'
Hella de Jonge in haar 4 mei-lezing 'We hebben de doden nooit kunnen begraven'

'In de veertien jaar dat ik in het Midden-Oosten woon en werk ben ik anders tegen vrijheid gaan aankijken. Voorbij het goed en kwaad van de Tweede Wereldoorlog, die ik nooit heb meegemaakt. Vrijheid komt, als je eigen vooroordelen je kunnen verrassen, als je mensen een kans geeft en nieuwsgierig bent. Vrijheid bestaat niet als mensen als groep worden aangesproken en daarop worden afgerekend.'
Thomas Erdbrink in zijn 5 mei-lezing 'Vriend of vijand?'